REWIZJONIZM HOLOCAUSTU
Od polowy lat 70-tych Holocaust, traktowany jako religia, jako cos wyjatkowego, nie majacego precedensu w dziejach swiata, zaczyna spotykac sie z odporem ze strony historykow - rewizjonistow.
Krytykuja oni nie tylko jego wyjatkowosc, ale takze rewiduja dotychczasowa wersje wydarzen. Innymi slowy poddaja rewizji oficjalnie podawana liczbe Zydow zgladzonych podczas wojny, a takze sposoby ich usmiercania.
Ludzie ci traktowani sa przez wyznawcow religii Holocaustu, a wiec zwolennikow cenzury i narzucania opinii swiatowej falszywego, propagandowego obrazu przeszlosci, jako szarlatani, neonazisci i skrajni antysemici.
Argument to chyba chybiony, gdyz ruch historycznego rewizjonizmu, ktorego elementem (co prawda waznym) jest nonkonfonnistyczne podejscie do Holocaustu, nie jest jednorodny. Zaangazowani sa w nim historycy - zawodowcy, amatorzy, cale instytucje. Nie ma on jednego oblicza ideowo-politycznego. Wystepuja w nim postawy rozciagajace sie od skrajnej prawicy po skrajna lewice, a rewizjonisci to ludzie wszystkich ras i wielu narodowosci, wlacznie z Zydami.
I jeszcze jedna uwaga porzadkujaca: rewizjonizm historyczny, zauwazalny w USA i Europie Zachodniej, a ostatnio w jej srodkowo-wschodniej czesci (moze najmniej w Polsce), stara sie zwalczac tzw. utarte prawdy nie podlegajace z roznych - propagandowych, politycznych, "biznesowych" - wzgledow krytyce. Problem jest wiec bardzo szeroki. My skoncentrujemy sie tylko na Holocauscie.
W rozwoju rewizjonizmu Holocaustu, po wczesniejszych wystapieniach Paula Rassiniera (ten wiezien Buchenwaldu i Dory zakwestionowal jako pierwszy istnienie komor gazowych w obozach koncentracyjnych) i prof. Roberta Faurissona (za gloszenie pogladow, ze oficjalna wersja eksterminacji Zydow jest nieprawdziwa "wylecial" z pracy na Uniwersytecie w Lyonie. Potem mial sprawy sadowe i klopoty z roznymi postepowymi "bombiarzami" - typowy to sposob rozprawiania sie z rewizjonistami; doswiadczyl tego rowniez autor "Wojny Hitlera"- David Irving), przelomem stala sie sprawa kanadyjskiego rewizjonisty Emsta Zuendela. W 1985 roku postawiono go przed sadem za wydanie broszury autorstwa Richarda Verralla "Czy naprawde zginelo 6 milionow (Zydow - DR)". Na drugim procesie Kanadyjczyka, w roku 1988, wystapil jako swiadek obrony Fred Leuchter, jedyny w USA ekspert od budowy urzadzen do wykonywania kary smierci - takze komor gazowych, w ktorych skazancy usmiercani sa cyjanowodorem, a wiec tym samym gazem, jakim mieli byc zabijani Zydzi w Auschwitz-Birkenau.
W tym samym roku Leuchter, fachowiec najwyzszej jakosci, czlowiek pozbawiony jakichkolwiek "sklonnosci politycznych" (on zna sie po prostu na komorach gazowych i substancjach zabijajacych - tyle i az tyle) udal sie wraz z ekipa do Polski, gdzie zbadal komory gazowe w Oswiecimiu, Brzezince i Majdanku. Tezy opracowanej przez niego po powrocie ekspertyzy okazaly sie zabojcze dla zwolennikow oficjalnej wersji Holocaustu, a sprowadzaly sie do jednoznacznej konkluzji, iz pomieszczenia przedstawiane jako komory gazowe nie mogly sluzyc do masowego zabijania ludzi (o czym bardziej szczegolowo za chwile).
Raport Leuchtera stal sie bardzo popularny w kolach rewizjonistycznych. Zainspirowal on m. in. niemieckiego naukowca z Instytutu Maxa Plancka - dr Germara Rudolfa do wydania ekspertyzy o cyjanowodorze uzywanym w Oswiecimiu (godzi sie wspomniec, ze w Niemczech ludzie rewidujacy Holocaust sa narazeni na prawne represje; podobne "przyjemnosci" niedlugo stana sie udzialem Polakow).
Nalezaloby wreszcie skrotowo ujac tezy i argumenty, jakimi posluguja sie rewizjonisci Holocaustu. Dla niewtajemniczonych, lub takich, ktorzy bez zastrzezen aprobuja oficjalna wersje wydarzen, beda one zapewne rodzajem szoku. Ozdrowienczego, czy wrecz przeciwnie - nie moje to zmartwienie.
Przede wszystkim nalezy stwierdzic, ze rewizjonisci, przynajmniej ci powazni, bo hochsztaplerow - jak wszedzie - nie brakuje, nie kwestionuja antyzydowskiej polityki III Rzeszy, istnienia obozow koncentracyjnych, przymusowej pracy wiezniow w tych obozach, deportacji Zydow do gett i obozow oraz smierci wielu Zydow z roznych przyczyn - takze w wyniku masowych egzekucji.
Uwazaja natomiast, ze nigdy nie istnial i nie byl realizowany przez wladze niemieckie plan systematycznego wymordowania Zydow europejskich, ze nie istnialy komory gazowe do masowego usmiercania Zydow oraz ze liczba Zydow, ktorzy poniesli smierc w okresie II wojny swiatowej jest o wiele nizsza od podawanej i traktowanej bardzo rygorystycznie liczby 6 milionow.
Ogolniej natomiast Holocaust jest dla rewizjonistow mitem opartym wprawdzie na prawdziwych i strasznych wydarzeniach, ktore jednakowoz nalezy widziec w kontekscie XX wiecznej wojny totalnej, prowadzonej bezwzglednie przez wszystkie strony konfliktu i ktore porownywalne sa z innymi wydarzeniami tamtych lat (cierpienia milionow Polakow, masakry niemieckiej ludnosci cywilnej przez lotnictwo alianckie, smierc kilku milionow jencow rosyjskich - od siebie dodam: i niemieckich w czasie wojny i po wojnie w ZSRR - masakra wojsk japonskich na wyspach Pacyfiku oraz cywilow w macierzy itd.). Rozpatrzmy teraz te 3 glowne zalozenia rewizjonizmu Holocaustu
1. Polityka III Rzeszy wobec Zydow
Wedlug rewizjonistow nazisci chcieli rozwiazac tzw. kwestie zydowska przede wszystkim poprzez przesuniecie Zydow z Niemiec, a pozniej z Europy, na Madagaskar lub do Palestyny, co zreszta mile bylo syjonistom (fakt kontaktow nazistow z kolami syjonistycznymi przed i w czasie wojny jest bezsporny).
Po roku 1941 kierownictwo III Rzeszy, majac do dyspozycji ogromne obszary ZSRR, postanowilo deportowac Zydow z Europy na Wschod. Niemcy kierowali sie tu wzgledami ideologicznymi, bezpieczenstwa (Zydzi jako aktywnie walczaca mniejszosc) oraz motywem praktycznym, majacym za podstawe wlaczenie Zydow dla potrzeb gospodarki wojennej.
Byla to polityka brutalna i czesto zbrodnicza, szczegolnie za linia frontu wschodniego, gdzie dzialaly "Einsatzgruppen", ale nie mozna mowic o zaplanowanej eksterminacji narodu zydowskiego z motywow ideologicznych, przy uzyciu specjalnych urzadzen do zabijania (ruchome komory gazowe itp.).
2. Problem komor gazowych
Rewizjonisci uwazaja, iz mimo naglasniania od lat 40-tych istnienia w obozach koncentracyjnych komor gazowych do masowego usmiercania ludzi (glownie, a w zasadzie wylacznie Zydow i Cyganow), przez dlugie lata nie istnialy zadne ekspertyzy techniczno-kryminalistyczne poswiecone tym szczegolnym narzedziom mordu. Przelomem okazaly sie dopiero badania Leuchtera i Rudolfa. Ich wspolna konkluzja jest jednoznaczna: nie bylo mozliwe usmiercanie gazem milionow (a nawet setek tysiecy) ludzi w pomieszczeniach przedstawianych obecnie wycieczkom w Oswiecimiu, czy na Majdanku jako komory gazowe. Decyduja wzgledy techniczne, chemiczne i fizykalne.
Pomieszczenia uznawane za komory gazowe nie mialy stalowych drzwi, nie byly uszczelnione, co grozilo smiercia wszystkim znajdujacych sie w poblizu, takze SS-manom. Sciany nie byly pokryte odpowiednia warstwa izolacji, nie bylo urzadzen zapobiegajacych kondensacji gazu na scianach, podlodze czy suficie. Komory posiadaly zupelnie zwyczajna wentylacje, calkowicie nieprzydatna do usuwania mieszaniny powietrza i gazu na zewnatrz budynku, tak, aby nie grozilo to zyciu obslugi i SS-manow. W scianach tzw. komor gazowych nie ma prawie sladow cyjanowodoru.
Ze sprawa komor wiaze sie oczywiscie uzycie przez Niemcow preparatu Cyklon B, czyli wspomnianego cyjanowodoru.
Cyklon B byl w czasie wojny stosowany przez Niemcow jako srodek zabijajacy wszy. Stosowano go w komorach do odwszawiania (ale nie gazowania ludzi!), w koszarach itd. Z wielu wzgledow jego zastosowanie w technice mordowania ludzi bylo niemozliwe. Cyklon jest "malo inteligentny" (dlugi, 2 godziny czas wydzielania gazu z granulatu, jeszcze dluzszy bo 20 godzinny czas usuwania tegoz z pomieszczen, a przeciez Niemcy nic tylko gazowali i gazowali!). Poza tym bylaby to bardzo kosztowna (towar deficytowy) i niebezpieczna operacja, wymagajaca od ekip wiezniow wyciagajacych ciala uzycia masek przeciwgazowych z filtrami i ubrania specjalnych uniformow ochronnych oraz rekawic (gaz dziala przez skore).
I jeszcze o usuwaniu zwlok, czyli krematoriach.
Zbudowane w Oswiecimiu krematoria mialy sluzyc do spalania zwlok zamordowanych (zagazowanych) Zydow. Aby to wykonac musialyby jednak, przy podawanej oficjalnie liczbie zabitych przez Cyklon B, miec przepustowosc kilkanascie razy wyzsza od najnowoczesniejszych, sterowanych komputerowo krematoriow wspolczesnych! Takich obozy nie posiadaly.
Podsumowujac ten watek mozemy wiec stwierdzic bez popelniania wiekszego bledu, ze Cyklon B stosowano w obozach do dezynfekcji, nie zas mordowania ludzi (tak wiec slynna "selekcja do gazu" byla zwyklym podzialem nowoprzybylych wedlug wieku, plci, stanu zdrowotnego); laznia sluzyla w obozie do kapieli, nie byla miejscem gdzie mordowano ludzi; opowiadania ocalalych wiezniow jakoby widzieli gazowanie ludzi sa bezwartosciowe. Jest to dramatyzowanie i tak juz dramatycznej sytuacji (podobnie rzecz sie ma z zeznaniami oskarzonych po wojnie SS-manow - kajajacych sie, ulegajacych presj i przesluchujacych, chcacych odgrywac w obliczu szubienicy role "piekielnych facetow" - przypadek Rudolfa Hoessa).
Wniosek ostateczny nasuwa sie sam: w obozach ludzie glownie umierali na skutek chorob wynikajacych z niedozywienia, zlych warunkow higienicznych, morderczej pracy, a ciala palono w krematoriach by zapobiec epidemii.
3. Ilu Zydow zginelo podczas II wojny swiatowej na terenach okupowanych przez III Rzesze?
Dane dotyczace Zydow, ktorzy poniesli smierc na skutek polityki wladz
III Rzeszy w okupowanej Europie musza dotyczyc nastepujacych
przypadkow: choroby i epidemie wywolane "sztucznie" przez wladze
okupacyjne (zamykanie i zageszczanie gett, glodowe racje zywnosciowe
dla przygniatajacej wiekszosci ludzi), praca ponad sily (obozy
koncentracyjne), brutalnosc deportacji do gett i obozow, usmiercanie
podczas walk Zydow - uczestnikow ruchu oporu oraz osob zupelnie
nieaktywnych, majacych jednak nieszczescie przebywac na terenach
bedacych arena dzialania Einsatzgruppen. Dodajmy do tego ofiary
zbrodniczych eksperymentow medycznych oraz Zydow zabitych przez
kolaborancie szumowiny spoleczne (aryjskie i zydowskie). Powyzsze,
tragiczne wyliczenie nie bedzie wiec obejmowac ofiar sowieckiej
polityki wobec polskich, litewskich, lotewskich, estonskich i
rumunskich (besarabskich) Zydow w latach 1939-1941 (a znaczaca to
liczba, nie wiedziec czemu przypisywana Holocaustowi dokonanemu pracz
Niemcow), ludzi zmarlych z przyczyn naturalnych bez zwiazku z
okupacyjna rzeczywistoscia, czy wreszcie ofiar wypadkow drogowych,
utoniec, zatruc medykamentami itd. (do tej pory wszystkie te
przypadki byly wlaczane do hekatomby Holocaustu). Zsumowujac
poszczegohe kategorie, uwzgledniajac zydowskie ofiary pacyfikacji,
obozow koncentracyjnych, tragicznego, okupacyjnego bytu, wydaje sie,
ze liczba 2,5 miliona Zydow - ofiar Holocaustu - nie bedzie daleka od
prawdy.